دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

فرهنگ معین

آختن

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ