دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

فرهنگ معین

آبشتگاه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ