دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

فرهنگ معین

یک بخته

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ