دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

فرهنگ معین

یسر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ