دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

فرهنگ معین

آب شدن

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ