دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

فرهنگ معین

گوسپند

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ