یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد
هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟
در بحرْ فِتادهام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد
در پاشْ فِتادهام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟
خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد
دل من از نگه گرم او نپرهیزد
ز برق سر نکشد حاصلی که من دارم
«رهی معیری»
(ص مف) = گورزاده:
۱- در گذشته چون زن آبستنی که زادنش نزدیک بود میمرد، او را در گور مینهادند و شخصی را روی گور میگماشتند و نی یا لولهای از درون گور به بیرون میگذاشتند تا چون کودک زاده شود صدایش از آن لوله شنیده شود و گور را بشکافند و بیرون آورند. عامه این کودکان را گورزا میگفتند و معتقد بودند که چنین کودکی کوتاه قد خواهد شد.
۲- کوتاه قد، کوتوله.
