دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد







  دیوان حافظ - صوفی از پرتو می راز نهانی دانست
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای اشک همتی که به کشت وجود من
آتش فکند آه و دل سینه سوز هم
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوالیدن

(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.

دیدگاهتان را بنویسید