دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

فرهنگ معین

گنج خضرا

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ