دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد







  دیوان حافظ -  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

رشک می آید مرا از جامه بر اندام تو
با تو ای گل جای در یک پیرهن باید مرا
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گمراهی

(گُ) (حامص.) ضلالت، گم کردگی راه.

دیدگاهتان را بنویسید