دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

فرهنگ معین

گشاده دل

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ