دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد







  دیوان حافظ - می‌دمد صبح و کله بست سحاب
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

خفته ام امشب ولی جای من دل سوخته
صبحدم بینی که خیزد دود آه از بسترم
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گردن خاریدن

(~. دَ) (مص ل.) عذر آوردن، بهانه آوردن.

دیدگاهتان را بنویسید