دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد







  دیوان حافظ - گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

می خورد خون دلم مردمک دیده سزاست
که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گرازیدن

(گُ دَ) (مص ل.) خرامیدن، به ناز راه رفتن.

دیدگاهتان را بنویسید