دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

فرهنگ معین

کنتراتچی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ