دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

فرهنگ معین

ژنی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ