دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

فرهنگ معین

چک و چانه زدن

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ