دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

شاهنامه فردوسی - آمدن سام به نزد منوچهر

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ, یارم چو قدح به دست گیرد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم
«رهی معیری»

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ازن

(اُ زُ) [ فر. ] (اِ.) ترکیبی است از اکسیژن به صورت ۳ o خاصیت اکسیدکنندگی آن بسیار زیادتر از اکسیژن است به طوری که نقره را اکسید می‌کند. به میزان کم در هوا موجود است و به صورت متراکم در لایه بالایی جو زمین وجود دارد. باکتری کش و رنگ زداست.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.