دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد







  دیوان حافظ - رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

رفت از قفای او دل از خود رمیده ام
بی تاب تر ز اشک به دامن دویده‌ای
«رهی معیری»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ازگ

( اَ ) [ په. ] (اِ.) ترکه، شاخ خرد.

دیدگاهتان را بنویسید