یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد
هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟
در بحرْ فِتادهام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد
در پاشْ فِتادهام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟
خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد
نه ز پای می نشیند نه قرار می پذیرد
دل آتشین من بین که به موج آب ماند
«رهی معیری»
(اَ نَ) (ص.)
۱- بیگانه، غریب.
۲- نا - فرمان.
(اَ نِ حِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جَناح ؛ بالها.
(اَ جِ نُِ) [ ع. اجنه ] (اِ.) در عربی جمع جنین و در فارسی به غلط جمع جن گویند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - آشکار کردن سخن، بلند کردن آواز، با صدای بلند چیز ی را خواندن.
۲- آشکار کردن.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص تف.) نادان تر، جاهل تر.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- بهتر، نیکوتر.
۲- بخشنده تر، جوادتر.
(اَ) (اِ.) نک آجودان.
(اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ اَجر؛ اجرها، اجرتها.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص.) میان تهی، درون خالی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) مزدور، مزد بگیر.
(~. م ِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) عهدنامهای که به موجب آن کار کسی به مدت معینی خریداری میشود.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ احدوثه ؛ افسانهها، سخنها.
۲- جِ حدیث ؛ روایات، اخبار.
(اِ طَ) [ ع. احاطه ] احاطه.
(اِ طِ) [ ع. احاطه ] (مص م.)
۱- گرداگرد چیزی را گرفتن.
۲- فهمیدن و فراگرفتن به طور کامل و تمام.
(اِ لَ) [ ع. احاله ] نک احاله.
(اِ لَ) [ ع. احاله ]
۱- (مص م.) حواله کردن، واگذاشتن کار یا امری به عهده دیگری.
۲- (مص ل.) از حالی به حال دیگر گشتن.
(اَ حِ بّا) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان.
( اَ ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان، یاران.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) دوست داشتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جمع حبر؛
۱- دانشمندان، علما.
۲- پیشوایان روحانی یهود.
