یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد
هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟
در بحرْ فِتادهام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد
در پاشْ فِتادهام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟
خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد
بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد
که گر سرم برود برندارم از قدمت
«حافظ»
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) تسلیم شدن، به چیزی گردن نهادن.
(اِ تِ رِ) [ ع. استشاره ]
۱- (مص م.) نظر دیگری را خواستن، مشورت کردن.
۲- (اِمص.) رایزنی، مشورت. ج. استشارات.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) شرق شناسی، خاورشناسی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ترس به دل نهفتن.
۲- به خود بازآمدن. ج. استشعارات.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) شفا خواستن، بهبود خواستن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) طلب شفاعت کردن، شفاعت خواستن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بو کردن، بوییدن.
۲- دریافتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- شهادت طلبیدن، شاهد خواستن.
۲- شاهد آوردن.
۳- گفتههای کسی را به عنوان شاهدذکر کردن.
۴- شاهد خواستن برای اثبات دعوی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- روشنایی کردن.
۲- چراغ افروختن.
۳- روشنی جستن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- به همراهی خواستن.
۲- یاری خواستن.
۳- با خود داشتن. ج. استصحابات.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- کوچک شمردن.
۲- بی اهمیت داشتن.
۳- به حساب نیاوردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) طلب صلاح و نیکی کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) صوابدید، مصلحت خواهی کردن.
(اِ تِ ئَ) [ ع. ] (مص م.) نک استضائه.
(اِ تِ ئِ) [ ع. استضائه ]
۱- (مص ل.) توانایی، قدرت داشتن.
۲- روشن شدن.
۳- (اِمص.) روشنی جویی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) ناتوان شمردن، ضعیف دانستن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) میل به سایه و در آن نشستن.
(اِ تِ بِ یا بَ) [ ع. استطابه ] (مص م.)
۱- پاکیزگی خواستن، پاکی جستن.
۲- پاک یافتن، پاکیزه دانستن.
(اِ تِ عَ) [ ع. استطاعه ] (مص ل.)
۱- توانایی، قدرت داشتن.
۲- سرمایه داشتن.
(اِ تِ لِ یا لَ) [ ع. استطاله ] (مص ل.)
۱- دراز کشیدن.۲ - فزونی کردن.
۳- گردنکشی کردن.
