دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

گل بی‌رخ یار خوش نباشد

گل بی‌رخِ یار خوش نباشد
بی‌باده بهار خوش نباشد

طَرفِ چمن و طوافِ بستان
بی‌لاله‌عذار خوش نباشد

رقصیدن سرو و حالتِ گُل
بی‌صوتِ هَزار خوش نباشد

با یارِ شکرلبِ گل‌اندام
بی‌بوس و کنار خوش نباشد

هر نقش که دستِ عقل بندد
جز نقشِ نگار، خوش نباشد

جان نقدِ مُحَقَّر است حافظ
از بهرِ نثار خوش نباشد

دیوان حافظ - بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ, گل بی‌رخ یار خوش نباشد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سر درس عشق دارد دل دردمند حافظ
که نه خاطر تماشا نه هوای باغ دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاالله

(اَ لْ لا) [ ع. ] (ندا.)
۱- لفظی است که مردان هنگام ورود به خانه گویند، تا اگر زن نامحرم در خانه هست روی خود را بپوشاند.
۲- لفظی است که هنگام ورود شخص محترمی به مجلسی گویند و آن علامت بزرگداشت و احترام اوست.
۳- کلمه ختم مجلس سوگواری.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.