(اِ هِ یا اُ هُ یا اَ هَ) [ ع. ] (اِ.) یکی از گونه‌های سرو کوهی جزو تیره ناژویان که در جنگل‌های شمال ایران موجود است. ارتفاعش یک تا دو متر است و دارای شاخه‌های متعدد نامنظم است. برگ‌هایش پایا، متقابل، فشرده به هم در چهار ردیف می‌باشد. میوه اش به بزرگی یک فندق، آب دار و به رنگ آبی تیره‌است که به طور آویخته بر روی دمگل ظاهر می‌گردد. و آن را به نام حب الخضراء می‌نامند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

فرهنگ معین

ابهل

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ