دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

گر مِی‌فروش حاجتِ رندان روا کند
ایزد گنه ببخشد و دفعِ بلا کند

ساقی به جامِ عدل بده باده تا گدا
غیرت نیاوَرَد، که جهان پُر‌بلا کند

حقّا کز این غَمان برسد مژدهٔ امان
گر سالِکی به عهدِ امانت وفا کند

گر رنج پیش‌آید و گر راحت ای حکیم
نسبت مَکُن به غیر که این‌ها خدا کند

در کارخانه‌ای که رَهِ عقل و فضل نیست
فهمِ ضعیفْ رایْ فضولی چرا کند؟

مطرب بساز پرده که کس بی‌اجل نمرد
وان کو نه این ترانه سُراید خطا کند

ما را که دردِ عشق و بلای خُمار کُشت
یا وصلِ دوست یا میِ صافی دوا کند

جان رفت در سرِ می و حافظ به عشق سوخت
عیسی‌دَمی کجاست که احیایِ ما کند؟



  دیوان حافظ - مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شایان تماشای تو دل باختن است
بی خویش به دیدار تو پرداختن است
«مشفق کاشانی»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

تولی

(~.) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پشت کردن، برگشتن.
۲- (اِمص.) برگشت.

تولیت

(تُ لِ یَ) [ ع. تولیه ] (مص م.)
۱- والی گردانیدن، رسیدگی به امری را به عهده کسی گذاشتن.
۲- به عهده گرفتن املاک موقوفه.

تولید

(تُ) [ ع. ]
۱- (مص م.) پدید آوردن.
۲- زادن.
۳- (اِمص.) زایش.
۴- ایجاد.

تومان

[ تر - مغ. ] (اِ.) ده ریال.

تون

(اِ.) آتشدان حمام، گلخن.

تون آپ

[ انگ. ] (اِمص.) تنظیم کلی موتور با دستگاه الکترونیکی.

تون تاب

(ص فا.) کسی که در آتشدان حمام، آتش افروزد.

تونل

(نِ) [ فر. ] (اِ.) گذرگاه ساخته شده در اعماق زمین و زیر کوه که برای عبور قطارها، اتومبیل‌ها، استخراج مواد معدنی و غیره احداث کنند، دالانه (فره).

تونیک

(تُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- بلوز یا ژاکت کوتاه زنانه تا بالای ران که معمولاً با شلوار یا دامن پوشیده می‌شود.
۲- داروی بهداشتی مقوی.
۳- نت پایه یک قطعه موسیقی.
۴- نت اول در یک گام.

توهم

(تَ وَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) گمان بردن، پنداشتن.

توهیم

(تُ) [ ع. ] (مص م.) به وهم انداختن.

توهین

(تُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خوار کردن، خوار داشتن.
۲- سُست کردن.

توپ

[ تر. ] (اِ.) = طوپ:
۱- یکی از سلاح‌های آتشین جنگی که توسط آن گلوله‌های بزرگ را به مسافت دور پرتاب کنند.
۲- گوی لاستیکی انباشته از باد که با آن بازی کنند.
۳- واحد شمارشی برای پارچه.
۴- (عا.) کنایه ...

توپ زدن

(زَ دَ) (مص ل.) در بازی قمار، روی دست حریف رفتن بدون این که دست شخص بهتر از دست حریف باشد، بلوف.

توپ و تشر

(پُ تَ شَ) (مص ل.) (عا.) سخنان درشت و سخت.

توپال

(اِ.) ریزه‌هایی از مس و آهن تفته که بر اثر کوبیدن و چکش زدن بریزد.

توپخانه

(نِ) [ تر - فا. ] (اِمر.)
۱- محل حفاظت توپ‌ها.
۲- واحدی در نظام که وظیفه آن تیراندازی با توپ است.

توپوزی

(اِ.) (عا.)
۱- تودهنی.
۲- سخن تند و تحقیرآمیز.

توپولوژی

(تُ پُ لُ) [ فر. ] (اِ.)
۱- علم بررسی خواصی از فضاها که با کشیدن یا فشردن تغییر نم ی کند.
۲- خانواده‌ای از زیرمجموعه‌های یک مجموعه که نسبت به اجتماع دلخواه و اشتراک متناهی بسته‌است و خود مجموعه و ...

توپچی

[ تر. ] (اِمر.) سربازی که مأمور تیراندازی با توپ است.


دیدگاهتان را بنویسید