دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

هر که را با خطِ سبزت سرِ سودا باشد
پای از این دایره بیرون نَنِهَد تا باشد

من چو از خاکِ لحد لاله‌صفت برخیزم
داغِ سودای توام سِرِّ سُویدا باشد

تو خود ای گوهرِ یک‌دانه کجایی آخِر
کز غمت دیدهٔ مردم همه دریا باشد

از بُنِ هر مژه‌ام آب روان است بیا
اگرت میلِ لبِ جوی و تماشا باشد

چون گل و مِی دمی از پرده برون آی و درآ
که دگرباره ملاقات نه پیدا باشد

ظِلِّ مَمدودِ خَمِ زلفِ توام بر سر باد
کاندر این سایه قرارِ دلِ شیدا باشد

چشمت از ناز به حافظ نکند میل آری
سرگرانی صفتِ نرگسِ رعنا باشد

دیوان حافظ - روشنی طلعت تو ماه ندارد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ, هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
«حافظ»

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آجیل

(اِ.) میوه خشک مرکب از پسته، بادام، فندق، تخمه و مانند آن. ؛ ~ مشکل گشا آجیلی مرکب از هفت جزء (پسته، فندق، مغز بادام، نخودچی، کشمش، خرماخارک، توت خشکه) که برای رفع مشکل نذر کنند و بخرند و میان هفت نفر متدین تقسیم کنند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.