عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد
بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد
یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد
نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد
از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد
شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد
سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد
آن چه او ریخت به پیمانه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مست
«حافظ»
(اِ هِ یا اُ هُ یا اَ هَ) [ ع. ] (اِ.) یکی از گونههای سرو کوهی جزو تیره ناژویان که در جنگلهای شمال ایران موجود است. ارتفاعش یک تا دو متر است و دارای شاخههای متعدد نامنظم است. برگهایش پایا، متقابل، فشرده به هم در چهار ردیف میباشد. میوه اش به بزرگی یک فندق، آب دار و به رنگ آبی تیرهاست که به طور آویخته بر روی دمگل ظاهر میگردد. و آن را به نام حب الخضراء مینامند.
