دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

عشق تو نهال حیرت آمد

عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
وصلِ تو کمالِ حیرت آمد

بس غرقهٔ حالِ وصل کآخر
هم بر سرِ حالِ حیرت آمد

یک دل بنما که در رَهِ او
بر چهره نه خالِ حیرت آمد

نه وصل بِمانَد و نه واصل
آن جا که خیالِ حیرت آمد

از هر طرفی که گوش کردم
آوازِ سؤالِ حیرت آمد

شد مُنهَزِم از کمالِ عزّت
آن را که جلالِ حیرت آمد

سر تا قدمِ وجودِ حافظ
در عشق، نهالِ حیرت آمد

شاهنامه فردوسی - آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, عشق تو نهال حیرت آمد, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ز دیده ای که بود پاک تر ز شبنم صبح
چرا چو اشک من ای سیمتن گریزانی ؟
«رهی معیری»

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوز

(اِ.) باد صداداری که از مخرج انسان خارج می‌شود، تیز، ضرطه. ؛ ~ چه ربطی به شقیقه دارد کنایه از: دو چیز نامتجانس و نامربوط، جواب حرف نامربوط. ؛گنده ~ی کردن ادعا کردن، تفاخر بی اصل و اساس کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.