دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

صوفی بیا که آینه صافیست جام را

صوفی بیا که آینه صافیست جام را
تا بنگری صفای می لعل‌فام را

راز درون پرده ز رندان مست پرس
کاین حال نیست زاهد عالی‌مقام را

عَنقا شکار کَس نشود دام بازچین
کآنجا همیشه باد به دست است، دام را

در بزم دور، یک‌دو قدح درکش و برو
یعنی طمع مدار وصال دوام را

ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش
پیرانه‌سر مکن هنری ننگ و نام را

در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدمْ بهشتْ، روضهٔ دارُالسَلام را

ما را بر آستان تو بس حق خدمت است
ای خواجه بازبین به تَرَحُّم غلام را

حافظ مرید جام می است ای صبا برو
وز بنده بندگی برسان شیخ جام را

دیوان حافظ - آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, صوفی بیا که آینه صافیست جام را, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست
بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم
«حافظ»

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کراویا

(کَ) (اِ.) گونه‌ای زیره که به نام زیره سیاه یا زیره سیاه کرمانی موسوم و دارای ریشه‌های متورم است. از دانه‌هایش به منظور معطر کردن اغذیه استفاده می‌کنند و به علاوه دارای خاصیت بادشکن و از بین بردن نفخ‌های روده و مقوی و قاعده آور و مدر است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.