(کَ کَ رَ) (اِ.) پرنده‌ای است از راسته سبکبالان جزو دسته دندانی نوکان از تیره کلاغ‌ها که در اکثر نقاط کره زمین یافت می‌شود. کشکرک دمی دراز دارد. رنگ پرهایش سیاه و سفید است. پرنده‌ای چابک و موذی و مزور است و خوراکش دانه و میوه و حشرات و گوشت و تخم مرغان دیگر می‌باشد. زیر سینه ماده آن سفید رنگ است. وی لانه اش را روی درختان بزرگ نزدیک آبادی‌ها بنا می‌کند. گاهی هم برخی صداها را تقلید می‌کند؛ زاغی، قشقره، زاغ پیسه، زاغ دو رنگ. زاغ سیاه سفید، عقعق، عکعک، عکه، کراک نیز نامیده می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن زال از مرگ نوذر

فرهنگ معین

کشکرک

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ