دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لبِ لعلش نچشیدیم و بِرَفت
رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبتِ ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گَردش نرسیدیم و برفت

بس که ما فاتحه و حرزِ یمانی خواندیم
وز پی‌اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت

شد چمان در چمنِ حسن و لطافت لیکن
در گلستانِ وصالش نَچَمیدیم و برفت

همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

فرهنگ معین

آزیدن

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ