دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لبِ لعلش نچشیدیم و بِرَفت
رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبتِ ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گَردش نرسیدیم و برفت

بس که ما فاتحه و حرزِ یمانی خواندیم
وز پی‌اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت

شد چمان در چمنِ حسن و لطافت لیکن
در گلستانِ وصالش نَچَمیدیم و برفت

همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

فرهنگ معین

آخردست

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ