دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لبِ لعلش نچشیدیم و بِرَفت
رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبتِ ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گَردش نرسیدیم و برفت

بس که ما فاتحه و حرزِ یمانی خواندیم
وز پی‌اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت

شد چمان در چمنِ حسن و لطافت لیکن
در گلستانِ وصالش نَچَمیدیم و برفت

همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

فرهنگ معین

آبدنگ

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ