دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لبِ لعلش نچشیدیم و بِرَفت
رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبتِ ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گَردش نرسیدیم و برفت

بس که ما فاتحه و حرزِ یمانی خواندیم
وز پی‌اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت

شد چمان در چمنِ حسن و لطافت لیکن
در گلستانِ وصالش نَچَمیدیم و برفت

همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

فرهنگ معین

یاده

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ