دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لبِ لعلش نچشیدیم و بِرَفت
رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبتِ ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گَردش نرسیدیم و برفت

بس که ما فاتحه و حرزِ یمانی خواندیم
وز پی‌اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت

شد چمان در چمنِ حسن و لطافت لیکن
در گلستانِ وصالش نَچَمیدیم و برفت

همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

شاهنامه فردوسی - نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
«حافظ»

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گورن

(رَ) (اِ.) [ تر - جغتابی ]
۱- حلقه‌ای که لشکری در گرد چیزی تشکیل دهد.
۲- نوعی اردوگاه که به وسیله گردونه‌هایی - که به شکل دایره تنظیم کنند - سنگربندی شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.