دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
عارفان را همه در شُربِ مُدام اندازد

ور چُنین زیرِ خَم زلف نهد دانهٔ خال
ای بسا مرغِ خِرَد را که به دام اندازد

ای خوشا دولتِ آن مست که در پایِ حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد

زاهدِ خام که انکارِ مِی و جام کند
پخته گردد چو نظر بر میِ خام اندازد

روز در کسبِ هنر کوش که مِی خوردنِ روز
دلِ چون آینه، در زنگِ ظَلام اندازد

آن زمان وقتِ میِ صبح فروغ است که شب
گِردِ خَرگاهِ افق پردهٔ شام اندازد

باده با محتسبِ شهر ننوشی زنهار
بخورد باده‌ات و سنگ به جام اندازد

حافظا سر ز کُلَه گوشهٔ خورشید برآر
بختت ار قرعه بدان ماهِ تمام اندازد

شاهنامه فردوسی - شكيبايى ايرج و برترى عقلش

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, ساقی ار باده از این دست به جام اندازد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مگذران روز سلامت به ملامت حافظ
چه توقع ز جهان گذران می‌داری
«حافظ»

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

احصان

( اِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) استوار و محکم کردن.
۲- (مص ل.) نگه داشتن نَفْس از انجام کار بد.
۳- شوی کردن زن.
۴- زن گرفتن مرد.
۵- زن و مردی که به عقد دائم در آمده باشند که مرد «محصن» و به زن «محصنه» گویند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.