دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
عارفان را همه در شُربِ مُدام اندازد

ور چُنین زیرِ خَم زلف نهد دانهٔ خال
ای بسا مرغِ خِرَد را که به دام اندازد

ای خوشا دولتِ آن مست که در پایِ حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد

زاهدِ خام که انکارِ مِی و جام کند
پخته گردد چو نظر بر میِ خام اندازد

روز در کسبِ هنر کوش که مِی خوردنِ روز
دلِ چون آینه، در زنگِ ظَلام اندازد

آن زمان وقتِ میِ صبح فروغ است که شب
گِردِ خَرگاهِ افق پردهٔ شام اندازد

باده با محتسبِ شهر ننوشی زنهار
بخورد باده‌ات و سنگ به جام اندازد

حافظا سر ز کُلَه گوشهٔ خورشید برآر
بختت ار قرعه بدان ماهِ تمام اندازد

شاهنامه فردوسی - رسيدن زال به يارى مهراب

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, ساقی ار باده از این دست به جام اندازد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد
«حافظ»

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آونگ

(وَ) (اِ.)
۱- ریسمانی که خوشه‌های انگور و دیگر میوه‌ها را به آن می‌بندند و از سقف می‌آویزند تا فاسد نشود.
۲- هر چیز آویخته، معلق.
۳- جسم سنگینی که گرد محور ثابتی حرکت کند، مانند پاندول ساعت.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.