(کُ) (اِ.) خیمه گردی که به یک ستون برپا باشد.

(اِ.)
۱- طبیعت، اصل هر چیز.
۲- هر یک از طبایع چهارگانه.

(کَ) (ص نسب.) منسوب به کیان. سلطنتی، شاهی.

(کَ گَ) (ص مر.)۱ - بی معنی، نامناسب.
۲- درشت، ناهموار.

(حامص.)
۱- پادشاهی.
۲- بزرگی، سروری.
۳- ولایت.

(کِ بِ دَ) (مص ل.) از راه برگشتن، منحرف شدن، از جایی به جایی کشیدن.

(دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- به یکسو رفته، کناره گرفته.
۲- از جایی به جایی شده.
۳- تحاشی کرده.
۴- انحراف یافته، منحرف.
۵- فریفته (به عشق).

(اِ.) چرکی که در گوشه‌های چشم پیدا شود.

(کَ خُ رَ) (اِ.) نام لحنی از لحن -‌های باربد.

(کَ یا کِ) [ ع. ] (مص ل.) مکر، فریب.

(~. وَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) مکار، حیله گر.

(اِ.) اندام تناسلی نر به ویژه انسان که ادرار و منی از طریق سوراخی در سر آن دفع می‌شود، نره، ذکَر، قضیب. ؛به ~ گاو زدن در پخش مالی یا چیزی اسراف کردن.

(کِ) (اِ.) نمد.

(کَ یُِ) [ ع. ] (ص.) زیرک، خردمند، هوشیار.

(اِ.) (عا.)چین خوردگی لباس یا پارچه.

(کِ یْ) [ انگ. ] (ص.)
۱- وضعیت، سرگذشت و حالت، مورد، نمونه.
۲- جعبه - ای که اجزای اصلی سخت افزاری رایانه براساس طرحی خاص در آن جای داده شود، محفظه، کازه. (فره).

(خُ دَ) (مص ل.) چین خوردن.

[ فر. ] (اِ.) کیسه‌ای با جدار غشایی در بافت‌ها، دارای ماده مایع یا نیمه جامد که ممکن است طبیعی یا مرضی باشد.

(س) (اِ.)
۱- پارچه‌ای که اطراف آن را دوخته باشند تا بتوان چیزی در آن ریخت.
۲- جیب. ؛ ~ دوختن برای چیزی طمع کردن در آن چیز. ؛ از ~ی خلیفه بخشیدن کنایه از: از جیب دیگری ...

(~. بُ) (ص فا.) دزد، جیب بُر.