دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست
راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ایّ و دَرِ آرزو ببست

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نُمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

ساقی به چند رنگ، می اندر پیاله ریخت
این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست

یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون خُم
با نعره‌های قُلقُلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت که در پردهٔ سماع
بر اهل وجد و حال، درِ های و هو ببست

حافظ! هر آن که عشق نَورزید و وصل خواست
احرامِ طوفِ کعبهٔ دل بی وضو ببست

شاهنامه فردوسی - پادشاهى زوطهماسپ

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زاهد برو که طالع اگر طالع من است
جامم به دست باشد و زلف نگار هم
«حافظ»

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

اتیلن

(اِ لِ) [ فر. ] (اِ.) گازی است بی رنگ، کم رایحه و آن را به وسیله اخراج آب از الکل به وسیله اسید سولفوریک به دست می‌آورند و آن در ترکیب گاز روشنایی داخل است. نشانه آن در شیمی ۴ H 2 C و وزن مخصوص آن ۹۷/۰ است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.