دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست
راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ایّ و دَرِ آرزو ببست

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نُمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

ساقی به چند رنگ، می اندر پیاله ریخت
این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست

یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون خُم
با نعره‌های قُلقُلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت که در پردهٔ سماع
بر اهل وجد و حال، درِ های و هو ببست

حافظ! هر آن که عشق نَورزید و وصل خواست
احرامِ طوفِ کعبهٔ دل بی وضو ببست

دیوان حافظ - عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از آن افیون که ساقی در می‌افکند
حریفان را نه سر ماند نه دستار
«حافظ»

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

اتیلن

(اِ لِ) [ فر. ] (اِ.) گازی است بی رنگ، کم رایحه و آن را به وسیله اخراج آب از الکل به وسیله اسید سولفوریک به دست می‌آورند و آن در ترکیب گاز روشنایی داخل است. نشانه آن در شیمی ۴ H 2 C و وزن مخصوص آن ۹۷/۰ است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.