دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست
راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ایّ و دَرِ آرزو ببست

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نُمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

ساقی به چند رنگ، می اندر پیاله ریخت
این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست

یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون خُم
با نعره‌های قُلقُلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت که در پردهٔ سماع
بر اهل وجد و حال، درِ های و هو ببست

حافظ! هر آن که عشق نَورزید و وصل خواست
احرامِ طوفِ کعبهٔ دل بی وضو ببست

دیوان حافظ - گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چمن از تو خرم ای اشک روان که جویباری
خجل از تو چشمه ای چشم رهی که زنده رودی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آماس

(اِ.) = آماز: ورم، برآمدگی، آماده و آماز نیز گویند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.