دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست
راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ایّ و دَرِ آرزو ببست

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نُمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

ساقی به چند رنگ، می اندر پیاله ریخت
این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست

یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون خُم
با نعره‌های قُلقُلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت که در پردهٔ سماع
بر اهل وجد و حال، درِ های و هو ببست

حافظ! هر آن که عشق نَورزید و وصل خواست
احرامِ طوفِ کعبهٔ دل بی وضو ببست

شاهنامه فردوسی - فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بدان حالم ز ناکامی که تسکین می‌دهم دل را
به داغی از گل رویی به نیشی از لب نوشی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کس

(کَ)
۱- (اِ.) شخص، مردم، ذات.
۲- (مبهم) شخص مبهم.
۳- فردی، احدی.
۴- یار، رفیق، همدم.
۵- خویش، خویشاوند.
۶- مرد، جوانمرد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.