دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

رو بر رَهَش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد

سیلِ سرشک ما ز دلش کین به در نَبُرد
در سنگِ خاره قطرهٔ باران اثر نکرد

یا رب تو آن جوانِ دلاور نگاه‌دار
کز تیرِ آهِ گوشه‌نشینان حذر نکرد

ماهی و مرغْ دوش ز افغانِ من نَخُفت
وان شوخْ‌دیده بین که سر از خواب برنکرد

می‌خواستم که میرَمَش اندر قدم چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیمِ سحر نکرد

جانا کدام سنگدلِ بی‌کفایت است
کاو پیشِ زخمِ تیغِ تو جان را سپر نکرد؟

کِلکِ زبان‌بریدهٔ حافظ در انجمن
با کس نگفت رازِ تو تا تَرکِ سر نکرد

شاهنامه فردوسی - خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

بر من گذر نکرد, حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گفتی سر تو بسته فتراک ما شود
سهل است اگر تو زحمت این بار می‌کشی
«حافظ»

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کافئین

(فِ) [ فر. ] (اِ.) آلکالوئیدی به فرمول ۲ O 4 N ۱ H 8 C که در برگ و دانه قهوه و چای و گیاه ماته و گیاه کلااکومیناتا موجود است. کافئین مقوی قلب و مدر است و در ضعف قلب و بیماری‌های عفونی (تیفوئید ذات الریه) مصرف می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.