دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست

در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست

آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست

شاهنامه فردوسی - تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای کبک خوش خرام کجا می‌روی بایست
غره مشو که گربه زاهد نماز کرد
«حافظ»

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

پشتک وارو

(پُ تَ) (اِمر.) قسمی معلق، پریدن کسی که پشت به آب ایستاده و معلق زند و بر آب فرود آید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.