دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست

در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست

آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست

شاهنامه فردوسی - رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

پروانه به یک سوختن آزاد شد از شمع
بیچاره دل ماست که در سوز و گدازست
«وصال شیرازی»

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

پاس

[ په. ] (اِ.)
۱- نگهبانی، حراست.
۲- رعایت، احترام.
۳- یک نوبت از چهار نوبت شب.
۴- نگاهداشت، حق شناسی.
۵- عمل حواله دادن کسی به جایی یا کس دیگری. ؛~ خاطر کسی را داشتن رعایت حال وی را کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.