دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست

در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست

آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست

دیوان حافظ - اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم
عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست
«حافظ»

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گیوه

(وِ) (اِ.) نوعی کفش که رویه آن از نخ یا ابریشم بافته می‌شود. ؛ ~ها را ورکشیدن کنایه از: تصمیم به رفتن گرفتن و آماده حرکت شدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.