دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست

در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست

آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست

شاهنامه فردوسی - كشته يافتن ويسه پسر خود را

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد
هزار جان گرامی فدای جانانه
«حافظ»

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کنگر

(کُ گُ)
۱- (اِ.) قسمی گدا که شاخی و شانه گوسفندی به دست گیرد و بر در خانه‌ها و دکان‌های مردم آید و آن شاخ را بر آن شانه مالد تا از آن صدای غرغری پدید آید و بدین وسیله چیزی طلبد. اگر احیاناً در دادن پول اهمال کنند وی کاردی بر اعضای خویش زند و خود را مجروح سازد و یا کارد را به دست فرزند خود دهد تا وی این کار را بکند؛ شاخ شانه کش.
۲- (ص.) مجازاً: بی حیا، شطاح.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.