دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

فرهنگ معین

بهایی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ