دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ - زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زهی خجسته زمانی که یار بازآید
به کام غمزدگان غمگسار بازآید
«حافظ»

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

شاهنامه فردوسی – مردانگى منوچهر و سپاه او در جنگ با تور

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آهو

[ په. ] (اِ.) جانوری از خانواده تهی - شاخان، جزو راسته نشخوارکنندگان که اقسام مختلف دارد و عموماً دونده بسیار سریع و چابک و دارای دست و پای بلند و چشمان زیباست، غزال، مارال. ؛ پشت ~بسته بودن کنایه از: دور از دسترس بودن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.