دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

شاهنامه فردوسی - رسيدن سهراب به دژ سپيد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گويي که دشمن تو ني‌ام من بيا بگوي
دشمن چه مي‌کند که تو اي جان نمي‌کني
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آفتابه

(بِ) (اِمر.) ظرفی فلزی یا پلاستیکی با لوله بلند و باریک که سر آن گشاد است و در آن آب کنند و جهت نظافت استفاده کنند. ؛ ~ خرج لحیم کردن (کن.) تعمیر کردن کالای فرسوده‌ای که هزینه تعمیر آن بیش از قیمت خود کالا باشد، کار بیهوده کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.