دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

شاهنامه فردوسی – زادن منوچهر از مادرش‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

فرهنگ معین

آفتاب گردان

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ