دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

شاهنامه فردوسی - گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر عتاب است و گر ناز کدام است آن کار
که به اغیار توان کرد و به ما نتوان کرد
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آفتاب گردان

(گَ)
۱- (ص فا.) سایبان، چتر.
۲- پارچه ضخیم یا لبه کلاه که جلو تابش آفتاب بر چهره را می‌گیرد.
۳- (اِمر.) گیاهی از تیره مرکبان که تخم آن را تف داده یا روغن گیرند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.