دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

فرهنگ معین

آخته چی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ