دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

دیوان حافظ - حسن تو همیشه در فزون باد

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روز وصل دوستداران یاد باد, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دید
هیهات که رنج تو ز قانون شفا رفت
«حافظ»

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن زال از مرگ نوذر

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبگیر

(اِمر.)
۱- استخر، حوض.
۲- تالاب، برکه.
۳- ظرفی که در آن آب یا گلاب ریزند.
۴- خادم حمام.
۵- کسی که سوراخ ظرف‌هایی م انند سماور یا آفتابه را با موم مذاب یا قلع می‌گرفت.
۶- گنجایش حوض یا هر ظرف دیگری.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.